“ปกติแล้วผมจะขับรถไป-กลับ 200 กิโลเมตร ระหว่างบ้านที่อำเภอพร้าวไปตัวเมืองเชียงใหม่เพื่อรับงานส่งอาหาร” เอ็ม เพิ่มพูล แซ่เลี่ยว หนุ่มวัย 29 ปี เผยถึงแรงใจที่ทำให้เขาขับมอเตอร์ไซค์คู่ใจขึ้น-ลงหุบเขา จากอำเภอพร้าวสู่ตัวเมืองเชียงใหม่ทุกวัน เพราะต้องการนำเงินมาเป็นค่าใช้จ่ายของครอบครัว เเละค่ารักษาพ่อที่ป่วยเป็นโรคหัวใจและโรคไตเพื่อให้มีรายได้มากที่สุด
เมื่อการใช้ชีวิตเลือกไม่ได้ ทำให้เอ็มยอมทิ้งอาชีพขับรถแท็กซี่ในกรุงเทพฯ มาเริ่มต้นชีวิตการทำงานใหม่ที่อำเภอพร้าวด้วยการเป็นไรเดอร์ส่งอาหารซึ่งมีจุดประสงค์ที่สำคัญคือการดูแลพ่อที่ต้องเข้าผ่าตัดทำบายพาสเส้นเลือดหัวใจถึง 3 เส้น พร้อมกับเข้าฟอกไต “นี่เป็นจุดเปลี่ยนที่ทำให้ผมหันมายึดอาชีพไรเดอร์เต็มตัว หาค่ารักษามาจ่ายพ่อ ซึ่งยังมีความโชคดีที่ใช้สิทธิ์ 30 บาท รักษาทุกโรคได้ส่วนหนึ่งแต่ส่วนที่เหลือก็ยังคงต้องหาเงินมาจ่าย มันเลยเป็นเหตุผลให้ผมขยันรับงานเพราะรายได้ก็จะสูงขึ้นไปด้วย จนปัจจุบันพ่ออาการดีขึ้นและสามารถกลับมาพักฟื้นที่บ้านได้ในที่สุด ตอนนี้ผมก็ยังยึดอาชีพไรเดอร์ขี่มอเตอร์ไซค์ลุย 200 กิโลเมตร ไป-กลับ เพื่อรับออร์เดอร์และส่งอาหารให้ถึงมือลูกค้าทุกวันเหมือนเดิม”
แม้ว่าต้นทุนจะน้อยกว่าคนอื่นๆ ด้วยระยะทางจากบ้านที่ค่อนข้างไกล ทำให้เอ็มต้องทุ่มเทความพยายามอย่างมากเพื่อที่จะทำรอบในแต่ละวันให้ได้ตามเป้าหมาย แต่อย่างไรก็ตามความมีอิสระที่จะเลือกเวลาทำงานก็ช่วยให้เอ็มสามารถจัดสรรเวลาได้อย่างเหมาะสมทั้งการดูแลพ่อและหารายได้ “การทำอาชีพนี้มันมีความอิสระ ทำให้แบ่งเวลาดูแลพ่อและส่งอาหารได้ด้วย สำหรับการส่งอาหารในบางครั้งผมจะดูยอดในการวิ่งเป็นเป้าหมาย ถ้าได้ตามที่ตั้งไว้แล้วก็กลับบ้าน ถ้าบางครั้งงานเยอะหน่อยแล้วยังมีเเรงต่อผมก็จะรับงานเพิ่มขึ้นแล้วไปหยุดในวันถัดไป”
สุดท้ายเอ็มได้พูดถึงนิยามการเป็นฮีโร่ในชีวิตจริงให้ฟังว่า “นิยามการเป็นฮีโร่สำหรับผมคงเป็นการรับผิดชอบตัวเองทั้งในบทบาทของการเป็นลูกที่จะดูแลพ่อให้ดีที่สุด และบทบาทของการเป็นไรเดอร์ที่ต้องมีความรับผิดชอบในการรับงานด้วย ซึ่งความรับผิดชอบมันทำให้ผมหาเงินเลี้ยงชีพและพาพ่อไปรักษาตัวได้สบายๆ”
